OFF Istanbul Alternatif Tiyatro Festivali kapsamında Entropi Stüdyo’dan Yerden Yukarı Bulutların Altında oyununu seyrettik. Oyundan evvel, alternatif prodüksiyonlarla seyirciyi buluşturan organizasyonu takip etmenizi öneririm. Festivalde birbirinden farklı, deneysel performanslar, uyarlanmalar yer alıyor, Boris Vian, Seneca gibi.
90’lı yılların Beyoğlu -İstiklâl Caddesi’ni andıran bir sanatsal üretime ev sahipliği yapıyor Kadıköy, adım başı tiyatro sahnesine rastlamak mümkün; Entropi Sahne de alternatif tavır sergileyen bir ekol.
Yerden Yukarı Bulutların Altında, genç yazar ve yönetmen İrem Aydın’ın oyunu, fakat epik tiyatro formundan oldukça farklı bir duruş sergiliyor sanatçı bu oyunda. Seyirciyi oyuna dahil eden, oyuncuların hareket alanın serbest oluşuyla da dikkat çekiyor. Nasıl artık günümüzde ressamlar için resim salt atölyede üretilmiyorsa, bir fikirden, bir imgeden hareket ediyorsa, bu oyunda da İrem Aydın günümüzün tekinsizliğine, kayganlaşan zemine karşı güçlü bir manifesto geliştiriyor. Sahnede seyirciler kendi hayatlarından izler bulabiliyor, şöyle ki;
Sosyal medyanın hayatımızı sarıp sarmalaması, görme biçimlerinin görünme biçimlerine dönüşümünü, sahnede yüzümüzü çarpan bir tokat misali hissediyoruz. Cep telefonları, elektrik süpürgesi bir tür yan karakter formunda. Gösterişin, imajın, kistchin yükseldiği, içeriğin önemini yitirdiği çağımıza dair kuvvetli bir eleştirel açık metin seyretmeye hazır mısınız? Yerden Yukarı Bulutların Altında’nın son tiradı görkemliydi;
“İnsanların çoğunun ölmeden önce gördüğü son şey tavandır derler, çoğunun
Ölmeden önce göreceğim son şey tavan mı olacak
bilmiyorum
Ölmeden önce göreceğim son şey tanıdık bir yüz mü olacak
bilmiyorum
Ölmeden önce göreceğim son şey
önümde yürüyen yabancının ensesi
vitrinde bakındığım bez çanta
sevdiğim grubun solisti
havaalanının dev havalandırması
kana bulanmış oyuncaklar
üstüme yıkılan tavan
senin yüzün?”
