Neden bazı insanlar erkenden gitmek isterler? Açıkçası hiçbir fikrimiz yok. Gidiyorlar ve bizleri burada belirsizlik duygusuyla, zamansızlık kavramıyla baş başa bırakıyorlar. Şimdi siz düşünün, der gibi.
Bir erken vefat daha geldi. Bu sefer şairler katından. Küçük İskender’i kaybettik. Aslında kaybetmedik de; henüz çok erken olduğundan ‘Ah!’ dedik ilk önce ‘Olamaz!’ Aniden duyduk. Çoğumuz tedavi gördüğünden bile haberdar değildik.
1964 yılında İstanbul’da doğan ve 55 yaşında aramızdan ayrılan Derman İskender Över, çağdaş şiirimizin en önemli temsilcilerinden. Profesyonel anlamda ilk olarak 1985 yılında Adam Sanat dergisinde şiirleri yayınlanmaya başladı. En son İkinci Waliz isimli şiir-metin-günlük kitabıyla okurlarıyla buluştu.
“(…) Mesele, yol aslında. Gitmeye karar veriş anı ile gitmeye başlamanın arasında derinliği belirleyen hatıraların ne kadar net olduğu.
Yoksa, herkes yaşlanırken yorulur.
Yoksa, herkes düşünürken buharlaşır.
Eğer bir iz düşümse aşk, hepimiz temsil ettiğimiz bedenden sorumluyuz.
(…)
Biraz telaş, biraz tedirginlik, biraz cesaret yetiyor yaşadığını sanmaya.
Hastalandığını saklayan bir hayvan gibi çünkü bu sessizlik.
Kalp kırıklığı: Küçük tansiyon.
Büyük Tansiyon: Susmayı tercih” –İkinci Waliz
Şiir şahsına münhasırdır. Bu anlamda zamansızdır. Küçük İskender şiiri seçerken erkenden kalkıp gideceğini biliyor muydu acaba? Kendi kuşağı adına (ve tabii ki sonraki kuşakların da) kendini cesurca ifade etmenin sembolüydü. Sayesinde özgürleştik. Şiirleriyle büyüdük.
Her ölüm erken ölüm değildir.
Bazı ölümler gerçekten erkendir maalesef…
Aynur Kulak
