Tabuları yıkan kadın bakışının her satırda hissedildiği “Bu Evde Kimse Yaşamıyor” adlı kitapta on dört öykü bulunuyor.
Anlatıcıların, başkahramanların ve yan kişilerin hemen hepsi kadın. Geçmişi üzerlerinde ağır bir yük olarak taşıyorlar; travmalar ve takıntılar bütün hayatlarını etkiliyor. Her seferinde çağrışımları tetikleyen nesne, söz ya da durumdan hareketle, çocukluğun kötü anılarına geri dönüyorlar. Arınmak için anlatmayı seçiyorlar, yaralarını açıyorlar…
“O ilk gece buz gibiydi yanakların. Ellerin… Ellerin soğumamıştı henüz. Anne. Çok yalnız kaldım anne. Bak sana ilk kez anne dedim. An. Ne. Anne. Annn ne! Anne. Aaannne.Duydun mu beni anne. Anne. Elimi tutmasan da gözüme bakmasan da saçlarıma dokunmasan da bu evin bir annesi vardı. Beni sensizliğe alıştırmanın bir yoluydu bu. Biliyorum. Sevdiğindendi uzak durman. Değil mi anne. Çok sevdiğindendi. Ölü de olsa bir anneye sarılmak huzur verir. Öyle değil mi anne… Öyleyse derdime derman olacak, şifamı kendim bulacağım…”
(Tanıtım Bülteninden)
Editör: Mehmet Said Aydın
Hamur Tipi: 2. Hamur
Baskı Sayısı: 1. Basım
İlk Baskı Yılı: 2018
Sayfa Sayısı: 94
Ebat: 13,5 x 19,5
Dil: Türkçe
