Bu kez hoş bir konudan bahsetmeyeceğim. Maalesef.
Müzisyenim. Kadınım. Sitenin müzik yazarıyım. İnsanım. Tüm bu sebeplerden Gülşah’a yapılanlar karşısında susmam mümkün değil.
Sizin de bildiğinizi düşündüğüm üzere 2 Ağustos 2017’de Kadıköy metrosunda müzisyen Gülşah Erol’un karşılaştığı insanlık dışı muamelenin detaylarını anlatacağım.
Gülşah Erol, bahsettiğim tarihte, Kadıköy metrosu turnikelerinden geçtikten sonra enstrümanını güvenlik görevlerine bırakmak istiyor. Görevliler, almayacaklarını söylüyorlar. Buraya kadar her şey tamam. Fakat sonrasında işler değişiyor. Sesler yükseliyor ve Gülşah bir odaya çekilip darp ediliyor!!! Enstrümanını bomba zannettiklerini anlıyoruz. Fakat herhalde bir güvenlik görevlisi olsam, şüpheleniyorsam, çantayı açtırırım, mümkün değilse de ekipleri çağırırım. Kişiyi bir odaya sürükleyip darp etmek, canını yakmak aklımdan geçmez. Bu tamamıyla onlar için bir güç gösterisi fırsatıdır. Maalesef ki kaçırılmamıştır. Konu ile ilgili görevlilerin lehine yapılan çeşitli açıklamalar mevcut. Ancak ne olursa olsun, hangi açıklama yapılırsa yapılsın, Gülşah’ın yaşadığı travma anını silemeyecek, vücudundaki yaraları iyileştirmeyecektir.
Bu sadece bir paragrafla anlatılacak basitlikte bir olay değildir aslında. Özellikle bunun sebeplerini incelemek lazım. Güvenliği sağlamakla yükümlü bulundurulan kişi ve kişilerin yarattığı güvensiz ortam konuşulmalı, görmezden gelinmemeli… Gülşah’ın sapasağlam girdiği Kadıköy metrosundan harap bitap bir biçimde çıkışının hesabı verilmelidir. Metrodan girdiği kadar sağlam çıkamayan sadece Gülşah değil, Gülşah’ın nezdinde tüm sanatsal duruşumuz, üretimlerimiz, hissettiklerimiz ve genel manada kültürel farkındalığımızdır. Ne olursa olsun kaybetmememiz gereken hassas yanımızdır.
27 yaşındayım. Ve çevrede gördüğüm “asarım, keserim”cilerin yıllar içinde daha da ürediğini gözlemledim. Kendilerine bir şekilde cesaret kaynakları bulup , ego deneylerini insanlar –özellikle kadınlar- üzerinden yapan kesimin içinde yaşarken “güvende” hissetmiyorum ne yalan söyleyeyim.
Galiba konuşulması gereken çekirdek sorun bu. Değil mi?
Gülşah’la tanışmıyoruz. Ancak kendisi hakkında araştırma yaptığımda naif ruhlu, üretken, cesur bir müzisyen ile karşılaştım. Maalesef ki onda büyük bir travma yaratan bu olayı tamamen unutamayacaktır.
Fakat atlatacaktır. Bu nasıl olacak bilmiyorum ama atlatacaktır. Belki müzikle. Hatta “belki” değil. MÜZİKLE.
Sizinle Gülşah’ın kayıtlarının ve çalışmalarının bulunduğu bir link paylaşacağım. “Ellerime vurmayın. Müzisyenim!” derken bahsettiği güzel elleriyle çaldığı eserleri bulacaksınız linkte.
“Asarım, keserim”ciliğin sona erdiği, sanata ve sanatçıya değer verildiği nice günlere… şeklinde bitirmek isterim yazıyı. Fakat çok mu Pollyannavari olur? İşte onu bilemedim.
Size bırakıyorum…
Link: www.gulsaherol.bandcamp.com
Müzikli Kız
