Birleşik Krallık yapımı Baghead, Türkiye’de gösterime girdiği adıyla Mahzen, filminin yönetmen koltuğunda ilk uzun metrajıyla Alberto Corredor oturuyor. Alberto Corredor yönetmenliğinde, Lorcan Reilly’in senaristliğinde 2017 yılında festivallerden ödüllerle dönmüş olan aynı adlı kısa filmin senaryosunun Bryce McGuire ile Christina Pamies tarafından uzun metraja çevrilmesiyle kaleme alınan filmin görüntü yönetmenliğini Cale Finot üstlenmiş. Müzikleri Suvi-Eeva Äikäs tarafından tasarlanan filmin oyuncu kadrosunda ise Freya Allan, Jeremy Irvine, Ruby Barker, Peter Mullan, Anne Müller, Svenja Jung, Ned Dennehy, Julika Jenkins, Saffron Burrows, Felix Römer gibi isimler bulunuyor.
Filmin konusunu genç bir kadına köhne bir barın miras kalması oluşturuyor. Yıllardır görüşmediği babasının ölümünün ardından Iris, köhne, asırlık bir barın kendisine miras kaldığını öğrenir. Babasının cesedini teşhis etmek ve mülkü tartışmak için avukatla görüşmek üzere Berlin’e gider. Tapuyu imzalarken barın bodrumunda yaşayan, Baghead adı verilen bir varlığın olduğundan ve bu imzanın kendisini bu varlığa bağlayacağından habersizdir. Babası gibi Iris de yaratığın güçlerini sömürmeye ve çaresiz insanlara bir bedel karşılığında yardım etmeye meyillidir. Ancak kısa süre sonra iki dakikalık kuralı çiğnemenin korkunç sonuçlar doğurabileceğini keşfedecek ve en iyi arkadaşı Katie ile birlikte, Baghead’in kontrolünü elinde tutmak ve onları yok etmeden önce onu nasıl yok edeceğini bulmak için savaşmak zorunda kalacaktır.
Atmosferi ve çekimleri harikulade olan filmin özellikle başlangıç sahneleri klişe olarak ilerliyor. Korkuseverlerin alışkın oldukları, ana karaktere miras kalan bir taşınmaz mülkün haberi ile başlayan filmde sonraki dönemeçler ise birçok twist içeriyor. Geçen yılın uzak ara en iyi filmlerinden biri olan, gençlerin öte dünya ile temas kurmalarını içeren Talk To Me (2023) filmindeki 90 saniye kuralı gibi bu filmde de Baghead adlı varlıkla kurulan temasın 2 dakika sürmesi şartı bulunuyor. Bahsi geçen diğer yapımda eli tutan karakterlerin kendi bedenlerine etraftaki ölü kişilere ait ruhları kabul etmeleri yer alırken, bu filmde ölen kişiye ait bir eşya yoluyla ölmüş olan kişilerle kurulan bir iletişim söz konusu oluyor. Tapuya imza atılırken kullanılan kalemden, mahzene inen kapının üzerine değin her yerde farklı bir dilde yazılmış yazıların bulunduğu filmde, sanat yönetimi oldukça başarılı şekilde karşımıza çıkıyor. Mahzen hem korku atmosferi hem de karakterlerin geçmişte yaşadığı travmalara inişi sağladığı için metaforik olarak da muazzam bir etki yaratıyor. Bahsi geçen diğer filmde de olduğu gibi gençlerin konulan kurallara ve sınırlara itaat etmemesi sebebiyle olayların çığrından çıkması işlenirken, hem makyajların hem de oyuncuların performanslarının göz kamaştıcı şekillerde karşımıza çıktığını söylemek mümkün.
Sonuç olarak Baghead; kısa metrajdan uzuna aktarılmış, Talk To Me’ye birçok yönden benzeyen ancak biraz daha farklı açıdan yaklaşan, oyuncuların performansları ile sınıfı geçen başarılı bir korku filmi.
* Gizem Şimşek Kaya’nın diğer yazılarına ulaşmak için: www.gizemsimsekkaya.org
Gizem Şimşek Kaya
