Hem film hem müzik olarak gayet benim konum ama bir o kadar da konum dışı bir isim…
Yazılarımı takip edenler en çok müzik ve film yorumları yaptığımı bilirler… ve bunu izlemediğim, dinlemediğim bir alanda da yapmadım hiç…
Bu yazım hariç….
Müslüm Gürses ismi benim çocukluk ve gençlik dönemlerimde çok alt kültür dinleyici ile bağdaştırılmış, ailemin dinlemediği, çevremin beğenmediği bir müzik türü doğal olarak bana da ulaşmamış…
Hani hiç mi bir şarkısını bilmez insan diyen bile oldu yakın zamanda çevremde, yok öyle bir data gerçekten dinlememişim, ne onu, ne türevlerini…
Bildiğim; gazetelerde çıkan konserlerinde kendini jiletleyen insanlar… ve bunun ürkünçlüğü…
Şimdi buradan ama sen de metal-rock dinliyorsun onların konserleri damarından girmesin, girecekler de yazıyı bundan sonra okumasın der yazıma devam ederim.. 🙂
Müslüm Gürses yıllarca alt kültürün babası, azıcık bile olsa okumuş-yazmış çevrenin uzağında, entelektüelin yanına yaklaşmayan kalan bir isim oldu yıllarca…
Sonra ne olduysa oldu 90’lar sonunda Teoman‘la başlayan bir Müslüm BABA güzellemesi, elit çevrede bir Müslüm Gürses aşkı başladı…
Konserleri artık yüksek sosyete tarafından doldurulan, herkesin onunla düet yapmak için yarıştığı, reklamlarda bolca boy gösterdiği bu zamanlarda da benim ona ve müziğine mesafem değişmedi…
Sadece şarkılarını bilmediğim için, coverlanan bazı şarkıların sahibini bilmeden yeni halleri ile dinlemişliğim var… o da iki üç taneyi geçmez… Zira babanın! şarkıları arabesk formatından pek çıkartılası değil malum…
Derken Müslüm Gürses’i kaybettik ve daha da önemli bir sanatçı haline geldi bu zaman içinde… ve son olarak filmi ile gündemde….
Tekrar şarkıları söyleniyor, paylaşılıyor, acı hikayesi dillendiriliyor, filmden çıkanlar ne acı be! minvalinde yorumlar yapıyor… Hepsine tamam… Zaten Müslüm Gürses’in acı hikayesine karşı hiçbir yazım, yorumum olamaz….
Benim burada anlatmak istediklerim çok farklı aslında ve buna da kelimelerim yetecek mi göreceğiz….
Müslüm Gürses’i elit seviyeye çıkarabilen gücün, yıllarca onu dinleyenlerin eğitimine, hayat görüşünün olumlamalı olmasına, Müslüm ve benzerlerini dinleyenlerin gelişimine hiçbir katkısı olmayan sisteme aslında benim sitemim…
Kendisini geliştirdiği, bir iki yabancı dil bile öğrendiği halde halkın çocuğu! imajı ile ekmek yiyenlerin, dinleyici kitlesini geliştirmek yerine atılan jiletlerle acısına acı katanların bu dünyasına şu anda da girmeyeceğim, girenlere lafım yok ama ben değilim o….
Arabesk denen müziğin kendisinde varolan acıların hali, kendini kurban olarak gören ve bunu sadece dinlediği müzikte değil, hayatında da uygulayan bu psikoloji ile savaşmadık, tam tersi az uzak duran entelektüel kesimi dahi içine çektik…
Müslüm Gürses’in kendine has tarzını daha iyi müzikler için kullanamadık… Dinleyicilerini yönlendiremedik…
Biz onlara benzedik, benzetildik…
Beyza Cumbul
