Roma, MÖ 753 yılında ufacık bir kent devletiydi. Fakat o zamanlarda Romulus tarafından ilk lejyon birliği kurulmuştu. Romulus yetişkin güçlü erkeklerden üç bin piyade ve üç yüz süvariden müteşekkil ilk legion’u kurdu. Romulus’tan sonrasında, özellikle Cumhuriyet Dönemi’nde bu düzenli askeri birlikler sayesinde, savunmasız olan diğer kent devletçikleriyle antlaşma yoluna gidildi ve zamanla Roma’nın İtalya’daki etkisi arttı, yavaş fakat güçlü bir yayılım gerçekleşti.
İtalya’da üstünlük kuran Roma, gözünü deniz ötesindeki topraklara dikmeye başladı ve devasa bir imparatorluk halini aldı. Roma lejyonları hantal ve yavaş dövüşüyorlardı. Fakat önemli bir avantajları vardı. Scutum denen kalkanları, gladius denen kısa kılıçları ve pilum denen mızrakları. Maden işlemeciliğinde usta olan Romalılar, bu konudaki yeteneklerini askeri teçhizatlarında da gösteriyorlardı.
Özellikle rakip düşman birlikleriyle karşı karşıya kalındığında önce kalkanlar kullanılarak düşmanın alt edemeyeceği güçlü bir duvar oluşturulur sonrasında mızrak ve kılıçlar kullanılarak en az zayiatla zafer kazanılırdı.
Roma’nın savaştığı düşmanlar saldırı ve hücum konusunda atiklerdi ancak savunma konusunda çok gerideydiler. Roma piyadelerinin kullandığı kalkanlar ilkin ahşap ve deridendi fakat zamanla demirden yapılmaya başlanmıştı. Kavisli yapısı sayesinde de bir piyadenin yanlardan darbe alması engelleniyordu. Düşman bu duvara tosladıktan sonra lejyon askerinin mızrak ve kılıcıyla tanışıyordu.
