Destek, istek, liyakat üzerine kafa yordum biraz yine.
Bu sefer nedeni pırıl pırıl bir çocuğumuzun sosyal medya üzerinden “yeni enstrüman tasarımı” yarışması için istediği destek mesajıydı.
Evet kabul; sistem en iyi olandan yana değil, çok oy alandan yana planlanmış, sosyal medyayı da işin içine dahil etmek, olayı genelinde parlatmak, ses getirmek, oy istemek üzerine kurulmuş. Ama, ama işte…
Adil olmak ve hak edene oy vermek yerine sırf Türk kazansın diye, kendimize dönecek olursak sırf benim tanıdığım hatta benim çocuğum kazansın diye o destekleri hiç düşünmeden istemek, istetmek ve yine hiç düşünmeden o desteği verenlerden olmak.
Şu an yarışmanın sistemi böyle diye bunu yapmak ve diğer yarışmacıları araştırmadan oy vermek ama bir yandan da ülke yönetimi genelinde de yapılan aslında tam da buyken, bu yapılıyor diye eleştirmek?
Sistem ve liyakat bizim çıkarımıza, hoşumuza gidene göre şekillenmez, kaybedeceğini bile bile yine de liyakattan vazgeçmezsen seni yöneteni de ona göre seçersin.
Diyeceğim o ki dostlar eleştirdiğimiz ne varsa o aslında biziz. Biz hak edildiğimiz şekilde yönetiliyoruz.
Beyza Cumbul
