Saugerties, New York’ta düzenlenen Woodstock 1994, efsanevi 1969 festivali ile tartışmalı 1999 versiyonu arasında kalan “ortanca çocuk” olarak nitelendiriliyor. Ancak bu yıl, festivalin 30. yıldönümü vesilesiyle açılan bir fotoğraf sergisi, bu unutulan etkinliği yeniden gündeme taşıyor.
Opus 40 galerisinde açılan sergi, Albert Watson, Henry Diltz, Cheryl Dunn ve Danny Clinch gibi ünlü fotoğrafçıların gözünden festivalin karmaşık ama bir o kadar da ödüllendirici anlarını yansıtıyor.
Serginin ortaya çıkışı, Steve Jobs gibi ünlülerin siyah-beyaz portreleriyle tanınan Albert Watson’ın katkılarına dayanıyor. Watson, festivalin kendisi için unutulmaz bir deneyim olduğunu belirtiyor: “Keyifliydi ama bir o kadar da baskı altındaydık. Mükemmel bir durum olduğunu söyleyemem ama geriye dönüp baktığımda yaptığıma memnunum.”
Henry Diltz, 1969’daki orijinal Woodstock ile 1994 versiyonu arasındaki farkı şöyle özetliyor: “1969’da çamurlu bir yonca tarlası ve ‘yapabiliriz’ tutumuyla karşılaştık. 1994’te ise telsizler, golf arabaları ve su şişesi satan satıcılar vardı. Yani, modern zamanlara hoş geldiniz!”
Cheryl Dunn, festivale sadece arkadaşlarıyla katılmış ve kalabalığı fotoğraflamıştı. Favori fotoğraflarından biri, çamura bulanmış genç bir çiftin kraker paylaşmasını gösteriyor. Dunn, bu fotoğrafı İtalyan Rönesans tablosuna benzetiyor.
Danny Clinch ise Blind Melon grubunun fotoğrafçısı olarak festivale katılmıştı. Grubun solisti Shannon Hoon’un ölümünden bir yıl önce çektiği fotoğraflar, şimdi daha da anlamlı hale gelmiş durumda.
Woodstock 1994, tıpkı 1969’daki gibi, trafik sıkışıklığı, yetersiz güvenlik önlemleri ve yağmurlu hava nedeniyle çamura dönüşen festival alanıyla hatırlanıyor. Ancak bu sergi, festivalin müzikal mirasını ve benzersiz atmosferini de gözler önüne seriyor.
